sahte

karnındaki bebeği soktu kadın
zehrini özenle enjekte etti
ceninin yüzüne
çapraz yaratıklar ressamının figürleri
her yanı sardı kımıldıyarak
su altı neşe bombaları
zavallı insana saldırdı
neye uğradığını şaşırdı insan
gülemedi
boşluk doğru içine girdi
çizim defterinin figürleri
yerlerini terketti
hepsi bir yana dağıldı kahkahayla
ressam korkunç ellerini kaleme gömdü
yitirmiş bedenlerine ağladı
herkes çevresindeydi ama
yapayalnızdı
çizdiği bir yılan olmayı o kadar çok isterdi ki
buna bile inanamadı,
yüzünü söktü derisinden
hayranlıkla seyretti iskeletini
bir çift göz fırladı kafatasından
tüm gövdesini zehriyle imha etti
ve sahteliği silindi

tır tır

tırmıklar göğsümde deliniyor
bir kedi memelerimi emiyor
borazan hiç durmadan çığlık atıyor
melodiyi yakalayamıyoruz
kalemimi dişliyorum
her bedenimi bavullardan çıkardım
ters yüz ettim sıkılganlığımı
atlayıp gitti
2 dün tekrar etti benzeri
tek küpe koleksiyonumu sattım
şişelere doldurdum sivri tırnaklarımı
tüylerim sessizce döküldü
sivri uçları sevemedim
yuvarlaklığa döndüm
iki göz anımsadım
sarılan uzun uzun
sarhoş bir bedenin çıplaklığına
binbir kez bana baktı
ve sonra herşeyi unuttum

tek ayaklı adam

güneş saati dünyanın yarısına eşitti
gölgesi düşmüş at ayakları
parıldayan gözlerinin içindeydi
tek ayaklı adam tek ayaklı
köpeğe aşıktı
adamın bedeni beyaz bir tene bulanmış
kadının içindeydi
çıkamıyordu
kadın ay gözlerindeki pusu iğdiş etmişti
tek ayaklı adam uzun saçlarını özenle bağlamıştı
gözleri sımsıcaktı
tek ayaklı köpeğe aşıktı
beyaz tenli kadın ay pusulası yapmak üzere yola koyuldu
adam ağlayarak mikrochipleri yapmaya devam etti

söz: fantom
bebek: hans bellmer