Ayten Mutlu'nun aynı evde iki yalnız adlı şiiri İngilizce'de

AYNI EVDE İKİ YALNIZ



sen ve ben

sesimizde uçurum şarkıları

ellerimiz iki kuğu boynu yere eğilmiş

iki yana düşüyoruz sessizce

yolda kalmış arabanın

kırılmış tekerleği dönüyor beynimizde



pişmanlığın günle bitiştiği yerdeyiz

yeniden yeniden bakışıyor gökle yer

silinen iki yüzün unutkan suretinde



ne senin hevesin var ne benim gücüm

yeni bir şarkıya, yeni bir aldanışın

provasına

yol çağırıyor, gidemiyoruz

sözcükler kayalardan kopan çakıllar gibi

ufalanıyor

sözcük kırıklarıyla hayatı süslüyoruz



çadırı sele gitmiş göçebeler gibiyiz

son hayvanlarıyız “gitme, kal” ormanının

gözlerinde çamurlu yaşlar biriken

yalınayak rüzgârı kovalıyoruz



sen ve ben

dalında eğreti güz yaprakları

aramızda uçurum rengi bıkkınlık

varız zannederek yok oluyoruz

Ayten Mutlu (d. 1952)

-



TWO ALONE IN THE SAME HOUSE



you and me

songs of abyss in our voice

our hands are two swan necks bent down

we are quietly falling apart

the broken wheel of the stranded carriage is turning

in our brains



we are where regret joins the day

the sky and the earth are looking at each other again and again

in the forgetful picture of the two faces fading away



neither you are willing nor i am powerful

for a new song and the practice

of a new deceiving

the way is calling us and we can not go

words are crumbling away

like pebbles drifted from rocks

we are decorating life with word chips



we are like nomads whose tents have been flooded

we are the last animals of the “stay, don’t go” forest

within whose eyes muddy tears accumulate

we are chasing the wind barefoot



with a skew autumn leaves on our branches

and an abyss-coloured boredom between us

you and me are perishing

thinking that we exist



Translated by Baki Yiğit