Kimse çarmıha gerilmeyeceğinden emin değildi
Aynaların kesiklerine daldı
Bıçakları bileylemeyi unutup yattı
Kabuslar görüyordu
Her kabusu yeni bir kapı açıyordu
Bıçakların sesi bütün gece çekmecelere kilitliydi
Dazlak bir adam olup çıkmıştı
Ama genç kollarıyla çiviler çakabiliyordu duvara
En sevdikleri için çaktı her çiviyi
En sevdikleri için kesti pembe dosyaları
Elleri durmadan çalışıyordu
bir sabah böcek olarak uyandı
o hepimizin bildiği böcek
hala sevgi doluydu tek varlıklarına
hala kendisini anlayacaklarını sanıyordu
oysa tüm ailesi ondan korkuyor ve tiksiniyordu
tavandan düştü
yatağın altına saklandı
yemek artıklarını yedi
hep sevdi
hep sevdi
ve birgün kızkardeşi onu öldürdü
gregor samsa için
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder